گرامر مبتدی زبان آلمانی

مرکز زبان آلمانی گات

برای یادگیری یک زبان جدید، باید حتما به گرامر آن توجه کنید. در واقع برای ساخت جملات و صحبت کردن بسیار به این موضوع باید توجه کرد. هیچ زبانی را نمی توان تنها با حفظ لغات به خوبی یاد گرفت؛ چرا که باید این کلمات را با قواعدی در کنار هم بگذاریم و جملات و عباراتی را تشکیل دهیم. در ادامه با برخی از گرامر های زبان آلمانی در موسسه گات آشنا می شویم.
 

گرامر مبتدی زبان آلمانی

 

افعال آلمانی در بیشتر مواقع دوم می آیند

جایگاه فعل یکی از ساده ترین مفاهیم گرامری در زبان آلمانی است. به طور معمول، فعل (کلمه مربوط به یک عمل) در جایگاه دوم جمله قرار می ‌گیرد. به مثال های زیر توجه کنید.
• Ich liebe dich. من تو را دوست دارم.
• Wir leben dort. ما آنجا زندگی می‌ کنیم.
• Er studiert Medizin. او پزشکی می ‌خواند.
 
همانطور که ممکن است متوجه شده باشید،
ساختار های جمله در انگلیسی و آلمانی بسیار شبیه به هم هستند.
با این حال، وقتی می‌ خواهید سوالی بپرسید،
باید فعل را به موقعیت اول (یعنی اول جمله) منتقل کنید.
 
• Liebst du mich? آیا مرا دوست داری؟
• Lebt ihr dort? آیا شما آنجا زندگی می ‌کنید؟
• Studiert er Medizin? آیا او پزشکی می‌ خواند؟
افعال مرکب، پیشوند های قابل تفکیک، حروف ربط و افعال وجهی این قوانین را کمی پیچیده می‌ کنند. با این‌ حال، قوانین مربوط به این موارد نیز نسبتاً ساده می باشد. درباره‌ ی جایگاه فعل در آلمانی بیشتر بیاموزید.
 
 

حرف اول اسامی را در زبان آلمانی بزرگ بنویسید

شاید متوجه شده باشید که در جمله‌ ی آخرِ مثال(در بالا) کلمه‌ ي Medizin  (پزشکی) با حروف بزرگ نوشته‌ شده‌ است.
در زبان آلمانی، اسم‌ ها (کلماتی که افراد، اشیا و مکان ‌ها را نام می‌ برند) همیشه با حروف بزرگ باید نوشته‌‌ شوند.
 
• Ich liebe Sommer. من تابستان را دوست دارم.
• Wir leben in dem Haus mit meiner Mutter. ما در خانه همراه با مادرم زندگی می‌ کنیم.
• Er studiert Medizin seit September mit seinem Brüder an der Universität
از ماه سپتامبر، او همراه با برادرش در دانشگاه پزشکی می‌ خواند. اگرچه همه ‌ی اسم ها با حروف بزرگ نوشته می‌ شوند، اما ضمیر ها هرگز بزرگ نوشته نمی‌ شوند، مگر اینکه در ابتدای جمله بیایند.
 

حرف اول اسامی را در زبان آلمانی بزرگ بنویسید

 

رعایت ترتیب قید ها در زبان آلمانی

همانطورکه می دانید، قید ها کلماتی هستند که فعل، صفت و حتی قید های دیگر را توصیف می‌ کنند.
آنها در انگلیسی اغلب (اما نه همیشه) به «ly»  ختم می شوند مانند: “quickly” “angrily” “actually”.
در جمله، قید ها به ما می ‌گویند که چگونه، کی، چند بار یا کجا چیزی اتفاق می ‌افتد.
مثال قبلی – Er studiert Medizin seit September mit seinem Brüder an der Universität – نشان‌ می‌ دهد که ترتیب کلمات در زبان آلمانی در مقایسه با انگلیسی کمی متفاوت است.
در زبان آلمانی، هنگام تعیین ترتیب کلمات قیدی، همیشه باید از قانون “زمان، حالت، مکان” پیروی کنید.
 

قید های زمان در زبان آلمانی

• gestern —دیروز
• heute — امروز
• immer —همیشه
• manchmal — گاهی ‌اوقات
• morgen —فردا
• morgens — صبح
• nachmittag — بعد از ظهر
• nachts /abends — شب/عصر
• nie/nimmer —هیچوقت
• oft — اغلب
 

قید های حالت در زبان آلمانی

قید های حالت نحوه‌ ی وقوع چیزی را نشان می‌ دهند و شامل کلماتی مانند:
• allein(e) — به تنهایی
• eventuell — احتمالا
• freiwillig — داوطلبانه
• gern(e) — با خرسندی
• hoffentlich — با امیدواری
• langsam — به کندی
• leichtsinnig — بی باکانه
• lieber — ترجیحا
• natürlich — به طور طبیعی
• sicherlich — به طور قطعی
• vielleicht — شاید
• widerwillig — سرسختانه
• wütend — با خشم
• zögerlich — با بی ‌میلی
• zufällig — اتفاقی
• zusammen — باهم
 

قید های مکان در زبان آلمانی

و در نهایت، قید های مکان، مکان انجام عملی را توصیف می‌ کنند. برخی از نمونه‌ ها عبارتند از:
• da/dort — اینجا/آنجا
• drauβen —بیرون
• drinnen — داخل
• hier — اینجا
• irgendwo — جایی
• links — چپ
• nirgends — هیچ‌ جا
• oben — بالا
• rechts — راست
• überall — هر جایی
• unten — زیر
• voran — مقابلِ


ارسال دیدگاه :


شعبات گات در سراسر ایران

پشتیبانی در واتساپ